Reyhan Danış Şiirleri - Şair Reyhan Danış

Hep gülümse, içinde fırtına kopsa da,
İçin alev alev yansa da, acını sakla olur mu?
Geceleri yalnız ağla, sesini kimse duymasın,
Hep ayakta kal, hep güçlü kal,acını sakla olur mu?

Rüzgar gibi esti geçti içimden,
İçim bir hoş esti ve boş esti,
Hissizleşti bedenim,
Gözlerim hep arar onu,
Anlatsam sözcüklere,
Satırlara sığmaz ama adı,

Ey yabancı,
Gözleri yalancı,
Adı var falancı,
Sözleri yalancı,
Alacağım var kalbinden,
Çalacağım var kalbinden,

Kız: Neden?
Benle alay mı ediyorsun sen?
Öyle uzaktan fısır fısır ne diyorsun sen?
Yandan yandan sırıtıyorsun neden?
Yiyecekmiş gibi bakıyorsun neden?

ATIŞMA. Daha anlaşılır versiyonu.
Kız: Neden?
Benle alay mı ediyorsun sen?
Öyle uzaktan fısır fısır ne diyorsun sen?
Yandan yandan sırıtıyorsun neden?
Yiyecekmiş gibi bakıyorsun neden?

Gülüyorsun alay eder gibi bak,
Yürüyorsun sevgilinle, salına salına bak,
Gülüyorsun dalga geçer gibi bak,
Gözlerimin içine bak,
Pek sadık değil yarin sana bak,
Etrafa öpücükler saçıyor bak,

Kalbimde sancılarla, gözlerimde yaşlarla,
Adını duyunca, çığlık atan beynimdeki seslerle,
Ne olduğumu anlamak için sana soruyorum,
Sebebi aşk değil de, bana aşık olmadığımı söyle.

Tüm evren kabul etse de,

Ben ki seni sabahlara kadar beklerken,
Sen kimin koynunda ateşler içinde?!
Gözlerim yolunu merakla beklerken? !
Gelişin var gece vakti başka ten kokusuyla...

Dudaklarından dökülen o kelimeler, o sözler, o cümleler.

Gözlerimin önündesin ,
Dokunabileceğim kadar yakınımdasın,
Sarılıp koklayabileceğim kadar yakınsın,
Yani başımdasın, nasıl oluyor da bir o kadar uzaksın?!
Dokunamıyorum, sarılamıyorum, koklayamıyorum, gözlerinin içine bile bakamıyorum.
Sanki yasakmış gibi,

Evde yalnız iki çocuk, anne işte,
Dört, beş yaşında koca evde,
Kendi başıma yemek yaparken,
Çocuk olmaktan nefret ettim.

Bakamayıp anne, baba terk ederken,