Oturmuşum koltuğa
Odam sessiz,
Pencereme yansıyan ışıkların gölgesi hakim,
Dışardan gelen sesler de olmasa hani
Yalnızlığım tavan yapacak.
Arabalarının asfaltta çıkarttığı gürültüler,
Yapayalnız kalsam
Çevrem kalabalık bile olsa.
Yapabileceklerim
Bide yapamadıklarım da duruyorsa hala.
Ne yapmalı,
Dün akşamdı,
Evet dün akşam.
Kulağıma gelen müzik
Dinlediğim her parça da sen.
Gözlerimden akan yaşlara engel olamam.
Acı vardı yüreğimde
Sabahlar oluyor
Ama
Gel birde ban sor nasıl oluyor.
Günleri sayıyorum, ay tükeniyor.
Elbette umudum var hala,
Yağmur altında yürüyorum, sokaklarda
Geleceğinden habersiz tanıştı ruhlarımız,
Bana çok uzak gelen bir alemdeyim.
Yağan yağmurun altında kalışlarım.
Bir türkü tadında
Hoş ve hoş sallanışlarım.
Bir sersemlik,
Gözlerindeki hüzünle hoş geldin
Anlarım ben seni,
Anlatamadıklarını da anlarım,
Hatta Dinlerim,
Gel otur yanıma söyle,
Yorulduysan yaslan omzuma,
Hafiften yağmur yağıyor.
Sanki yüreğimden haberdar gibi.
İçimde yaşarım da her şeyi.
Bir tek gözleridir beni gafil avlayan.
Bir geçiş bir kayboluş
Bir dert ki bu, kelimeler boşlukta asılı kalır.
İçinde bizim de olduğumuz.
Bir çeşit düzen var hayatta,
Hayata anlam katacak.
Kendimize yaşamak için bir yer bulduğumuz.
Yapılması gerekenlerde var elbet.
Biz yaparken başkasının, başkası yaparken de,
Hayat kolay değil,
Yaşadıkça görüyor insan,
Hem karanlık
Hem aydınlığı,
Bazen ikisi de aynıdır
Yansımalarını izlersin.
Ah…
Peşinde koştuğum hoyrat sevdam
Koca bir hayat nasıl geçer,
Gönlüm biçare.
Bilirim, güneş ısıtır insanları.
Benimse, soğuktur yüreğim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!