Reyhan Şiiri - Abdulkadir Karademir

Yitirdi sanırım kokusunu Reyhan
Hafif bir esintiyle boyun eğdi zamana
Belki karanlıktadır belki de kurudu muamma
Ne yöne gitsem hatırlatır turnalar
Yitirdi sanırım kokusunu
Kara buluta meydan okurken
Güneşli bir günde hafif esintiye mağlup oldu.
Yorgun kaldı yollar

Ay ışığında izi mi  kaldı  bakışlarının
Bu kadar aydınlanmazdı gözlerimde
Bütün turnalar birer parça koparmış gibi gülüşünden
Kahkahaların kulaklarımda çınlıyor.
Akşam üstü yoğunlaşıyor tedirginliklerim
Karanlıktan mı  belki de sensizliktendir

Reyhan yitirme gövdende ki gücünü
Kokun alemime cennet
Bir yaşam belirtisi kal ruhumda
Nefesin yüreğimde mutluluğa alamet

Etrafına dolanan sarmaşıklar boğmasın seni
Yüreğine doğru tırmananı görüyorum.
Silkelen dağıt seni sağanak sağanak hüzünle boğmak isteyenleri

Söz veriyorum
Seni Kalbimin en özel odasında saklayacağım
Ve hep Nisan yağmurlarıyla sulayacağım.