Revâ'n Kadarsın Şiiri - Abdulkâdir Çakıl

Der ki gâip bir ses bana: Revâ'n kadarsın.
Yahut belki tutulduğun bir zan kadarsın.

Gözlerin ürperir bazen bu sessizliğe;
Kararır içlenmiş dünyan, şaşarsın.
Bürünür beyazlar koyu bir sensizliğe;
Bakışların seslenir, haddi aşarsın.

Ân'ların ikircikli hissine kapıldığında;
Elindeki kalemi titrekliğinden anlarsın.
Canların kan yapılı vakti başladığında;
Sırnaşır günler birbirine, sen yalanlarsın.

Renklerin derilerini bir seziş kaplayınca;
Bir dudak değer duygulara, kanarsın.
Yerli bir haykırış, seni gökten sayınca;
Bir kirpik, gözlere, boyun eğdi sanırsın.

Söyler ki bir his sana: Revâ'n kadarsın,
Kalıp belki takıldığın bir "ân" kadarsın...

Bir REVÂ Şâiri