Reva Mı? Şiiri - Burhan Sevimligil

Ne ben Yusuf' um ne de aşkın Züleyha.
Dönmedi sevdanın çarkı, söz neylesin!
Dilim varmıyor bir çift siteme, aha...
Sana susuzlukta güzel ama reva mı?

Toprak kesilme bana, gel dön hevesinden!
Yangınında esmeyen bir katre nefesinden,
Bir azap dökülür o boncuk sesinden...
Cennet gözlerinden, bu bakışın reva mı?

Hep kötüye yordun ama o güzel sezgini!Bir susuşundu, aptalca sözlerin dizgini.
Gözlerinle okuyordun sen en acı ezgini!
Bu sahrada, zindanın bana reva mı?

Gelmedin ve belki hiç gelmeyeceksin de!
Bir buse bağışlayıp bir gülmeyeceksin de.
Akşamdan sabaha ermeyeceksen de...
Bakmaya bent güneşin, bana reva mı?

Her bakışta kaşların daha da gerildi.
Binlerce cevabım, susuşunla yere serildi.
Senin sorun, cevap almak için değildi!
Mizanda bu yükün bana reva mı?

Aya bakan yüreğimde yüzünü gör istersen!
Bil ki aklıma düşen en güzel şeysin sen.
İncinirdin düşürdüğün hali görsen!
Rüyalarına yazık, bana reva mı?

Bakışlarını yüreğime sen yükledin!
O sıcacık gülüşünü enkazıma ekledin...
Bunca yükle sen unutmamı bekledin.
Bu çığlığa susuşun, bana reva mı?