Rest Şiiri - Aytekin Erim

Masa önümde, hayatımı çalan,
Acı tat ağzımda, sanarsın katran,
Kollarım çaresiz, artıksız banyan,
Ordu olmuşum, yemişim ben ishan.

Kollarım olsa, kopmaz bir palamar,
Seni tutamazken, ne işe yarar?
Göremesem ben hiç ömrümde bahar,
Senin yokluğundan, daha az koyar.

Beni boğan soğuk, eriten kezzap,
Beynimde dalgayla sevişen girdap,
Nedir Ya Rab’, çektirdiğin azap,
Menzilsiz kalır fikrim, zihnim harap.

Anlatsın beni idamlık kelebek,
Çaksın istikbal beklediğim şimşek,
Tek çıktım bu yola bitiririm yek,
Öldün sen, kalbime kaldırmam gerek.

Hegemonyalanmış kalbim sana aç,
Toprağında bana, bana da yer aç,
Bedenim kör topal, yersiz ihtilaç,
Toprağın, nadasa hasret bir kıraç.

Ölü diyarından, yolla sen muştu,
Kalbim savaşır, damarda vuruntu,
Kazınsa zihin tasımdaki tortu,
Dalayım uykuya bitsin uğultu.