Resminle Konuştum Şiiri - Sinan Özgezer

Resmini aldım elime
gecenin bin bir karanlığında
mum ışığın yanında
öptüm kokladım
dayanamadım ağladım sana
ve gözlerimdki yaşlarla
kuruyan dudaklarımla
fısıldadım resmine
seni seviyorum diye

Gözlerim uykusuz
bitkin ve perişan bir halde
gine sabahladım gine
sigaramla senin resminle
yalvardım allahıma yalvardım
sana kavuşayım diye
güneş doğmayı
gözlerim ağlamayı unutmuyorsa
bende seni unutmayacağım
unutmayacağım işte

Anlattım resmine
anlattım sana söyleyemediklerimi
efkarlanıp gözlerine baktım
dudaklarına dokundum
saçlarını okşadım ilk defa doyasıya
hüzün doldu gözlerime
içim ürperdi ağladım
başımı duvarlardan
duvarlara vurdum öfkeyle

Lanet yağdırdım kaderime alın yazıma
kaybolan yıllarıma
yıkılan umutlarıma isyan ettim
Sensiz yaşıyorum diye
güneş doğmayı
gözlerim ağlamayı unutmuyorsa
bende seni unutmayacağım
unutmayacağım işte

Her gece uyumadan resmini
öpüp öyle uyuyorum
Seni bir defa bir kez olsun
rüyamda göreyim diye
ne yapsam ne etsem
faydasız ve çaresiz
allah kahretsin
lanet olsun böyle şeye
seni bir kez olsun
rüyamda bile göremiyorum

Bu zalim kaderim
ecel gibi çökse üzerime
ruhumu bedenimden koparıp
bu canımı alsa bile
hiç fark etmez be fark etmez
seni gine seveceğim
son nefesime kadar hep seni
seni bekleyeceğim
güneş doğmayı
gözlerim ağlamayı unutmuyorsa
bende seni unutmayacağım
unutmayacağım işte.