Resmettim mutluluğu Şiiri - Meral Yağcıoğlu

Önce yeşile boyadım beyaz dünyamı
Pırıl, pırıl bir gökyüzü yerleştirdim yukarılara
Güneşi ısıtan, sevgi ağlayan pembe bulutları olan
Gelincikler çizdim kırmızı
Papatyalar sarı beyaz
Yaprakları seviyor,seviyor
Haykırmaya hazır
Küçük bir yavru ceylan
Seke,seke otluyor annesi yanında
Sakin ama dingin akan buz gibi derede
Yüzen birkaç ördek çizdim kırmızı kocaman gagalı
Bir köşede kedi ile köpek sarmaş dolaş oynamakta
kavalı elinde yanık bir türkü söyleyen
Yağız bir çoban kuzucuklarını bekleyen
Melodileri kulağıma kadar gelen

Çiçek tarlasının ortasına
Bir kız çocuğu çizdim
Sarı saçlı mavi gözlü
Etrafında kelebekler uçuşan
Narin,heyecanlı gülünce güller açan yüzünde
Yani sessizce ben.
Bir erkek çocuk çizdim
Esmer,kara gözlü ve cesur bakışlı
Tebessümleri tek gamzesinde saklı
Şefkatli eli kız çocuğunun başında
Dolaşan mert çocuk
Yani gönlü sevda yüklü sen.

Aşk perisi kanat çırpar
Seni seviyorum diyen tatlı dilleri
Aşk serper ipeksi kanatlarından
İki çocuğun başından aşağı

Tuvalim beyaz değil artık
Mutluluk resmim hazır
Yüreğim kıpır, kıpır
Ben de yelken açtım mutluluğa
Tıpkı resmim gibi
Eyvah unuttum
Bir de şiir yazmam gerek
Mutluluk adına
Çiseleyen yağmur altında
Şiir gibi akmalı dizeler
Damlaları ulaşmalı dört bir yanına dünyanın
Dizelerin arasında kaybolmalı hüzün
Şiir olmalı yaşam, yaşamın şiiri sonsuz olmalı
Tükenmemeli hiç daima çoğalmalı dizeler dillenmeli
Tüm dünyayı sarmalı mutluluk denizi
Kardeş,arkadaş,eş dost ve en sevgili
Yaşamalı güler yüzlü
Kin,nefret.kan ve hain bombalar gömülmeli çıkmamacasına
Yedi kulaç yerin dibine ve katranla örtülmeli üzeri karamı kara
Beyaz güvercin kanadına yükledim mi umutlu yarınları
Tamam işte size mutluluk resmi
Perçini de bu şiir.
Öyle değil mi
Gökkuşağı damlıyor köşesine tuvalimin samur fırçadan
Yedi veren yedi renk
Mutluluğu yaşamak kalıyor bize sadece
Bulduğumuzda o güzel dünyayı
Karşıya geçince