sönmek bilmeyen yüreğimin kor ateşinde, demini almış koyu bir yalnızlık tadında yazıyorum sana..seninle çekilmiş bi fotoğrafımız yoktu koyacak alınma sakın..ama kanayan cümlelerin arasına senden sonra dinmek bilmeyen Feryatlarımı sıkıştırdım.Okurken duyarsın belki.Bir de giderken bende unuttuğun çocuksu gülüşlerinle süsledim kenarlarını bakarken hatırlarsın diye.
Ama sana birşey itiraf edeyim mi?
ben ilk defa ağladım bu gece...
dokunurken hissedersin belki parmaklarının ucundaki ıslaklığı.ama olsun sen yinede ağlama okurken olur mu??
Kayıt Tarihi : 25.7.2018 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!