Resim Dersleri 2 Şiiri - Reşat Coşkun

Aslında ben resimden anlamam.
Mona Lisa'nın kirpikleri kanıma girdi.

Neylersin olanla gidilir.
Ben şiir bilirim
Mona Lisa resim ister benden.
İhtiyaçlıya olandan verilir.
Olana onda olmayanı götürmek
Ancak insan işidir.

Güzel zamanlarda yaşamadım.
Binlerce ayak çiğner içimi.
Taşa toprağa ve ağaca
Renklerini yansıtan
Bir çığlıktı benimki...

Gözlerimi kapasam
Kulaklarımı tıkasam
Kalbim haykırır...
Ben susarsam
Şehirleri alevler infaz eder.

Düşersek sevgili
Bizler ayrı düşeriz
Kalplerimiz değil.
Keskin acılarından bellidir
Görmeden sevenler
Hep Karenlidir...

Biz ümidin çocuklarıyız.
Ölümün ödül olduğu
Zamanlarda yaşadık.

Yaşadık gördük
Aşkın karşısında
Aklın boynu bükük
Fikrin başı öne eğiktir.
Can da sevdiğinin esiridir.
Neticede müflislığimiz
Yokluğunuzun neticesidir.

Yakasından tuttuğum zamana
Ümüğümü kaptırdım.
İşim Ona kalmıştır.
Yolum Ona dönmüştür.
Benden yana umudum ölmüştür.
Şimdi hangi hakim inanır bana
Hangi kadıyoran sahip çıkar davama.

Kara bahtıma;
Her gece bütün sunalar
Yorganını başına çeker
Damla damla yıldız döker.

Ehil olan gelmez dersime
Ehil olmayan gelene
Yürek taşımayan hayır diyemez.
Vicdan taşıyan akıl erdiremez
Ders bitmeden paletimde renkler tükendi.
Gökkuşağım yarım kaldı.