Resim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Üstünde sen olduğun için kutsal bu kağıt parçası,
Bu resim senin resmin olduğu için kutsal,
Liflerine, zerrelerine, hücrelerine kadar kutsal,
Elime değince yürekleşip duruyor elim,
Kutsallaşıp duruyor,
İçimin hasreti bir yanardağa dönüyor evimin içinde,
Kuduruyor.

Yüzüm kalıyor aydınlıklar içinde,
Aydınlıklar içinde kalıyor yüreğim,
Elimde değil ki; n ‘eyleyeyim?
Değdiriyorum dudaklarımı o kutsal kağıda
Ve kağıt yerine seni öpüyorum,
Gülmeye ne kadar susamışım yıllar yılı, bilemezsin,
Gülüyorum.

Bu kağıt parçası üstünde sen olduğun için kutsaş,
Yoksa nesine kutsallık bir basit kağıt parçasının,
Nesine bu inanılmaz nur,
Nesine mutlu mutlu etmek yüreğimi,
Nesine yüzümü aydınlatmak,
Nesine insanın burnunu sızlatıp
Kulaklarını
Çınlatmak?

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 59-60/100)