-Dr. Mehmet Şen'e-
Boynum kıldan ince ölüme
-Değil mi ki şol illetten iğne ipliğe dönmüş bedenim-
Ve ölüm ki, benim bu ölümlü dünyaya gelmemle
Beraber dünyaya gelen maşallahı var oğlum
Ona ben analık ettim, onu ben elimde büyüttüm
Onu şu kadarcıktan bu boya ben getirdim
Yedim yedirdim, içtim içirdim, kustum kusturdum
Onu sütümle,
Onu kanımla,
Onu aklımla besledim
Nereye gittiysem, ölümüne kadar yanımda götürdüm
Ne zaman aşkımı öpsem, ona da öptürdüm
Ben gençken o da gençti,
İhtiyarım o da ihtiyar
Siperlerde omuz omuza döğüştük
O diyar bu diyar
Kimi de nefsimizle barışık
Bahtiyar mı bahtiyar
Şiir düzerken tüy kalemim oynatırdı kıyısından
Onu unuttuğum da oldu,
Ölümcül mü ölümcül bir ihmal!
Hatırladığımda ama, öyle yarım yaşadığıma bin pişman
O denli unutkanlıklarım için mi şimdi bu intikam?
-Adam sen de;
Bir ben miyim alemde oğlu hayırsız çıkan!
Ki saldın bu hebis Haşhoşiyûnu, ‘lan günahı boynuna;
Anarşit bir Urartulu ur musallat ettin boynuma!
Truva’da Tahta At güya
İçinden uğruyorlar dışarı
Çoğaldıkça çoğalan o maraz, o haşarı hücreler
Farkındaysalar da kıyımın, tutamıyorlar kendilerini
Yazık, benle koyun koyna onlar da verecek son nefeslerini! ..
Gel bakalım diyorum, gidiyoruz senle, namızsız oğul!
Oğul verdikçe veren o belalıları da alayımıza katıp
Neş’eye neşideler okuya okuya, iyi sularda aşağı
Gidiyoruz o ölümsüz Allahrahatlıkversinlere doğru...
Sizin de içiniz rahat olsun ey arkada kalanlar
Bundan böyle size anakarada ölüm yok!
Kayıt Tarihi : 30.1.2002 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Değil mi ki şol illetten iğne ipliğe dönmüş bedenim-
yani
İğne ipliğe dönmeden aklımız başımıza gelmiyor.Demek istemiş olabilir mi ?
Ve ölüm ki, benim bu ölümlü dünyaya gelmemle
Beraber dünyaya gelen maşallahı var oğlum
Burada ölümü öz oğluna benzetmiş
Ben gençken o da gençti,
İhtiyarım o da ihtiyar
Bu şiir usta işine benziyor bu yorumu tamamlamak için boyum kısa yerim dar,Aslında şiir güzel anlatım hoş ve düşündürücü,ancak anlatamam nedeni, şiirin ruhuna itirazım var.
Can Yücel'e
Bir martının yaşama azmini gördüm
Bir parça ekme kapabilme telaşındaki çığlıklarında
Bir de; İnsan oğlunu düşündüm,hüsrana yenik düşmüş çırpınırken
Koskoca hayat okyanusunun sığlıklarında
Hani;
Öylesine tutunmalısın derdin ya!
Hayatın ucundan...ucundan
Kayıver di gitti bak! Seninde avucundan
Biliyorum; Hayatı önemsememek değil di derdin
Taşıyabileceğin kadarını, sahiplenmelisin derdin.
Sonuçta kapıyı çalınca vuslat
Sen haklı çıktın be üstad.
Candın, can gibi yaşadın
Cana canan olup da yüceldin
Bazıları serkeş diyor olsa da sana
Benim için farklı ve özeldin.
Yüreği ayık gezen
Kaç şair sayabilirsiniz ki bu alemde
Hayatın ekstresini çıkarabilecek tek kalemde!
Yerin seni çektiği kadar ağırve tutsak
Kanatlarını çırpabildiğin nispet te hafif ve özgürsün
Derken; gönül lisanın
Ötelere pervaz edecek
Ruh portresini çiziyordun insanın.
Sevebildiği sürece çoğalır
Nefret ettiği müddetçe yanlızlaşır dı insan
Hayat felsefende
Ölümün soğuk yüzünden başka
Götürebileceğimiz bir şey yoktu çünki kefende
Geride bıraktıkların dı, adını yaşatacak olanlar
Yazık ve ne yazıktır ki onlara!
Noktayı görmeden,virgül gibi ortada kalanlar
Ağlamayı sevmezdin biliyorum.
Bu yüzden;
Yüreğimde buruk bir tebessüm
Ağlayası gülmek geldi bak içimden
Hatıranla bin yaşayasın emi sen!
01/05/2010
Hamit Korken
@..
TÜM YORUMLAR (17)