Sen beni severken, gölgelere bile renk gelmişti.
Siyahı beyaz yapan gözlerin, güneşten daha aydınlık gülüşlerin vardı çünkü.
Bahar kadar renkliydi gülüşün, yaz kadar sıcaktı.
Sen böyle rengarenk severken beni, hiç sevmemezlik edebilir miydim sana.
Seni hiç sevmemek ya da az sevmek sevgilim,
kendime yaptığım en büyük kötülük olurdu bu çağda.
Söyle şimdi, beni böylesine masum ve renkli severken sen,
nasıl yanmayayım sende, nasıl, nasıl!
Ah gülüşü bahar, gözleri güneş yarim!
Biliyorum, Allah günah yazar,
seni 'senin beni sevdiğin kadar sevemezsem' eğer.
Burhan Çay
Kayıt Tarihi : 24.6.2024 19:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!