Renkli dünyalarda ipe sapa gelmez hayellerimiz vardı.
Oysa hep inciden misketler yapardım.
İmkansızlıkların başından vurabilmek için körebelerde..
Şimdi yazışımın bile bir sebebi oluyor,
Kan mürekkebim oluyor ıslatıyorum dudaklarım.
Kaçak hep ben oluyorum kabulenmiyorum ama
Yenilgiye ugrayan hep ucu delik hayellerim oluyor.
Soruyorum seni bana ögretmenim oluyorsun.
Bana yaşamayı ögereten sen oluyorsun.
Öğrenemeden çizmeyi karalıyormuşum umutlarımı.!
Soruşlarıma cevap oluyor bana haykırıyorsun.
Korkuyorum bir aslanın ürkekliginde,
Şok geçirmelerde kalıyorum amansızca.
Sadece seni istiyorum diyorum ama senide bulamıyorum.
Sokak satıcısı bana gülüyor herkez bana gülüyor?
Soruyorum sana ey dilber neden ben bu denizde yüzemiyorum? ? ?
Cevabı korkutuyor beni gelecekten bi habermi yoksa?
Ellerini tutuyorum kalbime söz geçiremiyorum..
Sözlerim tıkalı kalıyor sana yazışlarımda.
Neyse... Boşver.. diyorum hep nedense çıkaramıyorum,
Bogazımdaki soguk lügatları..
Sen oluyorsun içimde.
Sen hayat veriyorsun bana.
Kayıt Tarihi : 27.5.2012 22:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!