Renklerle Sevdamız Şiiri - Mahmut Küpeli

Gökkuşağı misali motifli düşlerimdesin.
Sıcak renklerle ısıtıyor o gülüşün içimi.
Yanıyorum…

Bakışlarında soğuk renkler var sanki.
Gözlerine değdiğinde gözlerim,
Buz kesiliyorum…

Kahverengi güvensizliği temsil etse de,
Ben o kahverengi gözlerinde yeşilin huzurunu buluyorum.

Sarı ile mor gibi zıtız seninle.
Mavi ile turkuaz gibi uyumlu…
Ben siyah gibi asil,
Sen beyaz gibi saf ve temiz…

Hayallerimizi morun nostaljisiyle süslüyoruz.
Yüreğimizdeki küçük umutları sıcak ve açık renklerle boyuyor,
Büyütüyor büyütüyoruz…

Sonra öğreniyoruz ki;
Hayatımızda hep dalgalı çizgiler varmış.
O dalgalarda duygularımız yoğrulmuş,
Kaderlerimiz okşamış donuk benizlerimizi.
Bürünmüşüz kırmızıdan tecellilerimizi…

Hayat dalgalı ve bulanık olsa da,
Bizim benliğimiz düz çizgilerden ibaret…

Biliyor musun?
Bu düz çizgilerle çizdim aşkın hududunu gönlüme!
Ve büyümesin diye içimde hasretin,
Kahverengi gözlerinle boyadım yedi düveli!
Artık dünyam onlardan ibaret…

Şimdi anladım ki;
Gökkuşağının tek rengi, kahverengi…