Ben, maviyi ilk kez gökyüzünde değil,
gözlerinde kaybettim.
Çünkü artık hiçbir umut, bulutlara tutunamıyordu.
Yeşil, çocukluğumdu;
Salıncak iplerinde, çimen lekelerinde saklıydı.
Ama büyüdükçe, yeşil soldu.
Yerini griye bıraktı:
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta