Ben, maviyi ilk kez gökyüzünde değil,
gözlerinde kaybettim.
Çünkü artık hiçbir umut, bulutlara tutunamıyordu.
Yeşil, çocukluğumdu;
Salıncak iplerinde, çimen lekelerinde saklıydı.
Ama büyüdükçe, yeşil soldu.
Yerini griye bıraktı:
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta