Rengi Kahve Şiiri - Hakan Ergin

İnce parmaklarının kahve ucunu
Saçlarının dalgalarına bıraktığımda
İkisi de asırlardır bulamadığım bir şairin
Hiç yazamadığı şiirine astım
Evet kahveydi gördüğüm siyaha, sevdiğine kaçan bir küçük kız gibi kaçan
Kıvrım kıvrım yüzüne sarılmış halde
Baktım
Gülüşüne bir tarla kuşu yuva yapmış
Çok eski evlerin arasında alımlı bir
pembeyle
İsli teni bir şehri kaplayıp sarıldı bana tüm
elleriyle
Durduk yan yana beş asır
“Afyon garında” dizesini okudum dinledi
o ince parmaklarının kahve ucuyla
Parmaklarının ucu saçlarındn düşmüş gibi
Sessiz bir şehrin kalabalıklaşan caddesinde cesaret veriyordu bana
Ben büyüyordum, zaman daralıyordu
Kısa şarkılar, uzun hikayeler, kadınlar
Ardı sıra uzanıp giden kelimeler
Hepsi bir garın avlusunda
İki el buluşması ve bir sarılmaya ertelendiler