Rengarenk gülüşlüm Şiiri - Semina Morez

Kartelanın en güzel rengiyle gülümsüyorsun
Nerden öğrendiysen böylesi endamı
Aslında bu sana bir lütuf sende bana bahşedilen
Lacivert güldün o akşam mesela
Ne kara ne mavi sende hayat saklı sanki
Gün doğdu gülüşün elaya çaldı kehribara döndü
Gözümü yumunca pembe düşlerime eş tozpembe oldu gülüşün
Kalabalık sürüde yavruyu kaybeden annenin
Yanılmadan kokusundan buluşu gibi ağzı süt kokuluyu
Mürdüm gülüşünden tanıyorum seni
Yalnızlığımın kalabalığında
Çiçek gülüşün baharda turuncu sarı kırmızı
Ne varsa kelebek kanadında
Aynaya bakıveriyorum göz göze gelme umuduyla çiçek bakışınla
Gülüşün bana çalıyor bu sefer
Rengimde sen oluyorsun içim gibi
Bu son
sen seyrimde gülüşün ben renginde oluyor
Beyazla sarı arası tenimden geçip bağrıma basıyorum seni
Kan kırmızı son gülüşün kalbime gömüyorum yine seni
İnan bana yaslandığım kalbinden her atışta canıma can kanıma kan bana akan
Özünün renklerini karşılıyorum kucak kucak can özüm
Beyhude değil sevmelerim
Sana hiç seni seviyorum diyemem bilirim
Yalnız sevmek değil sana büründüm
Ruhunda yaşıyorum nefesin benim ciğerimde can
Aynamsın en güzeli bana yansıtan
Kendime bakıp seni bana gösteren
Yine en güzel renklerle gülümsüyorsun bana
Mavi gülüşünü öptüğüm ummanım bana iyi ki güldün