Rençper 5) Ölüm Hak, Miras Yürek İster/M ...

“-Gölyerinde hemen herkesin tarlası
anlarına yakın yerlerde de armut ağaçları
anda kaldığı için Nizeli Armut
bizim olan tek meyve ağacı
Bedellerle ortaktı

anama rahmetli anasından “mires”
aslında iki değil de beş dönümmüş
Hasan Dedem ağaçlı kısmı kendine bölmüş
babam “ğarı malı” diye biheves
ne arkasına düşmüş,
ne aramış-sormuş anamın tarlasını
kayınpederine küsmüş
-tavşan dağa küsmüşde
dağın haberi olmamış” hesabı
dedem de eyvallah etmezdi işin aslı
“bobasına çekmiş, çekmez olaymış”
“küsdüğü dağın odunu yakmazımış”
“adamın sahaplandığı yanına kar galmış”

Hacı Dedeme
“-nerden sirayet ediyo bu tarla sana”
demiş tapıcılar
dedem adamların yüzlerine bakmış,
“-ikinci ğarıdan” demiş ehlivukuflar
“-hökümet nikahın varmıydı”,
………….
“-nikahın”
“-efendim o zamanlar aklım ermeyodu”
“-öyleye neye çocukların sehimini aldın”
dedem gene
“-aklım ermeyodu’ya sığınmış

ehlivukuflar duru(r) mu
hemen o ğün herkeşe duyurmuş
“-Tapıcı Gasım ağşama ğadar
“-emme iki ğarı alcak ğadar
aklın eriyodu” deye söylenmiş durmuş
-armıtlı tarla- öyleynen bizim olmuş
ama biz (yani babamın öküz çifti)
eski an’ı hep gözetdik
tapuda anamın adına olsa da,
eski anımızı geçmedik hiç
güçcük bilader hariç

“-tapıyı onun üsdüne değil de
vereseler adına kaydetmişler
Durmuş Dayım
kömeli armıtları ayırıvımış bize
“-çoluk-çocuğunuz var” diye
o sene
er güzde
ilk o tarla sürüldü köyde
“-analığın gönlü olmadı gene
yengatdan sürdürmüş Hacı Hacı Memed’e”
“-Dayı bu yaşa kadar armıtsız olduk da
hinciden sonura
olsa da farketmez
olmasa da
sen canını sıkma”

“-çoluk-çocuk varıkan bile aramadık ki
hinci olsa bile kim yeyvicek
yok-yoğsul adamlar da değilleridi
göresekleri o ğadarıdı demek
bilemeyon vizdannarı nasıl elveridi
“-gün gelecek, can bedenden gedecek” ”

“-agam Gölyerinde nohut-mercimek yoluyokana
“-durr! ” derdi
“-herkeş mermilerini alsın yanına”
onar daş alırdık,
doğru anbaşına
sıralanırdık
yan yana
ve daş yarışına
başlardık

isabet bir tarafa
Hasan Dedenin
köme armıtlara
ulaştıramazdık hatta
kollarımız acısa da
aldırmazdık

bizim ufaklık
on-onbeş adım ihlal ederdi
Hasan Dedenin tarlasının anını
hırsla, kinle,
ağaçları taşlardı
ve aparırdı, kelekten daha büyük bir dilimi
“-alın terinin hakkı”
abim öyle derdi
benim gönüllü daşladığıma inanmadı getdi