Kentin en yalnız duvarına yaslanmış,
Duygusuz bir ölünün kahkahası çarpıyor
Ezeli ahmaklığımıza.
Taş ustası, nasırlı elleriyle
Mermeri değil,
Tebeşirle yazılmış bir şiiri oyar gökyüzüne.
Harfler toz olur, saçlarına savrulur.
Bilahare tüten lamba
Odanın damarlarını yakar,
Mor nilüferler
Perdelerin arkasına saklanan güzelliğe öykünür.
Bir ilinti gibi düşersin içime,
Sanki başka bir şairin rüyasından kopmuş
Başka bir çığlığın altına gizlenmişsin.
Ey ifrit!
Kadife kirpiklerinle dokunma uykuma,
Çünkü ben uyanınca
Her şey yeniden ölür.
Kayıt Tarihi : 1.10.2025 16:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
