Redaksiyon Şiiri - Fizikçi Ahmet

Gecenin ortasında bir adam dolaşıyor başıboş.
Sokakların dili karışmış, kaldırımların taşı yok.
Ölüm karanlığı çöküyor üstüne, elleri bomboş.
Sanki koşan ayakları değil, duvarların sesi yok.

Sabahı beklemeden dolaşıyor bir adam başıboş.
Çıkıyor bir tepeye güneşi görmek için her yer boş.
Ağlıyor kendine, haykırıyor, hayat ne kadar da boş.
Sanki konuşan dudakları değil, kalbinin sesi yok.