Recm Et Ruhunu Şiiri - Savaş Barha

Affetmemeli insan kendini,
üzmemesi gereken kişiyi üzdüğünde.
Affedemez de aslında.

Zamanın her anında görebileceği bir yere koymalı hatasını.
Bir tokat gibi yüzüne çarpsın diye.
Çarpsın ve vicdan azabı çeksin.

Başını kaldırmadan yürümelidir,
boynunda bir utanç vesikası taşır gibi.
Gerekirse üç lokmadan fazla yememelidir.
Bir yudum suyla idare etmeli,
bedenini düşünmemelidir.

Toplum içine çıkmamalı,
çok fazla konuşmamalıdır.

Gülmeyi unutmalıdır.
Tebessüm etmeyi yasak bilmeli kendine.

Gezmek, eğlenmek, muhabbet etmek gibi
hissi isteklerini silmelidir kalbinden.

İnsanlık suçu işlemiş gibi
ceza vermelidir kendine,
her günün sabahında, öğleninde, akşamında.

Bir hasır üzerinde yatmalıdır.
Uyumadan önce tuzlu su içmeli,
güzel bir rüyayı asla görmemelidir.

Kâbuslarla gecelerini bölmeli,
boncuk boncuk, soğuk soğuk terlemelidir.
Uyurken üzdüğü kişinin adını sayıklamalıdır saatlerce.

Ve hiç biri yetmemiş gibi ruhunu recm etmelidir,
aynanın karşısında kendine tükürerek.