Reçelli Ekmek Şiiri - Sinan Albayrakoğlu

Biteceği yok bu yolun,
Reçelli ekmek uğruna.

Meşe odunu ve toprak kokusu
Eskiden evin bodrumları küfle karışık.
Reçelli ekmek uğruna kırılan burnumun direği.

Kısacık kollarım ve küçücük elim
Tırmağımın içinde diken, gül dikeni.
Az kanıyor, çok acıyor
Reçelli ekmek için katlanıyorum.

Lastik ayakkabıyı odun tozuyla dolduruyorsun
Çok süper oluyor, gıdıklanıyorsun serin serin
Hiç büyümeyeceksin sanıyorsun,
Yorulursan da reçelli ekmek verecekler.

Bir deli küçük kız bağırıyor, avazı çıktığı kadar
Deden öldü, deden, sen maç oyna şimdi!
Lastik ayakkabıda odun tozu, terleyince felaket.
Reçelli ekmeği de yiyemeyeceğim.