Benim değil,
ilişkimizin elinden tut sevgili..
çünkü bir gün,
artık yürümediğine
inandıracaksın kendini.
bahçesindeki mor menekşelerle sarmaşıkların arasında gayet mutluydu....
biraz eşyaları eskimişti ama olsun, kendisi de pek yeni sayılmazdı; dert etmiyordu bunları.. tek yoldaşı olan -paçalı tavuğu- yetiyordu ona. ara sıra komşuları gelip yokluyordu eksiği gediği var mı diye. huysuz yaşlı koymuyordu ki hiç kimseyi yanına..
bıraktı tüm sevdikleri tek tek gittiler. pek bir beklentisi de yoktu aslında. arada bir gelsin doktor ettiği oğlu, getirsin torununu, sevip okşasın onu, bal akan yanaklarından sıksın. paçalı tavuğu yerine torunuyla oynasın yeterdi ona....
yalnızlığa terkedilen harabenin yıkılmaya yüz tutmuş duvarlarına çevirdi başını. kalkıp bahçesini sulaması gerekiyordu yapacak onca şey vardı ki.... daha kapısının önünde her zamanki yerine oturup uzaklara dalacaktı..
yine gelmeyeceklerdi ama bir umut işte. şu köşeden belki sarışın belki esmer daha neye benzediğini bile bilmediği küçücük bir çocuk gelipte atlayıverirdi belki kucağına..... bu sabahta aynı umutla koyuldu bekleyişe..
paçalı, yumurtlamış mıydı acaba bugün? amaan boşver, şimdi yumurtalara bakçam diye torunumdan olmayayım....
Vatan ın tanımı değişecek tarih kitaplarında
ve diyecek ki çocuklarımız:
- Vatan, aynı toprak parçası altında yaşamaktır..!
Nereden geldiğini söylemedi;
sanırım vurdum duymazdan geliyordu.
Bu yüzden, geldiği yere gönderdim onu
kim vurduya gitmiş olmalı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!