Ray Sızıntısı Şiiri - Mustafa Turay

Soğuk raylar arasında yatıyordu; mahlası yolcu
Istıraptan beyazlayan saçlarında vagonların siyah gölgesi
Alkolik raylara yatırılmış tek biletli son yolcu

Trenler ten koparmaz! Yalnızca dumanında çürür yorgun ciğerler
Başını belaya sardılar, tütünü ota sarıp sarıp içirdiler soğuk raylarda
Narin bir kurtuluştu ihtimal; mahlası elveda

Boş yere saçlarını savurur ellerini yorgun rüzgâr
Tenini yeniden dikiyor terziler, adına yeni bir etiket yapıştırıyorlar
Bu şiirin makamı hacimsiz, nefessiz, isimsiz, imzasız...
Yapayalnız, yalınayak, alnında tanrının işlediği kader yazıtı
Göz yaşları raylarda süzülüyordu mahlası paramparça, bedeni darmadağın

Hiç unutmadı, farkındaydı!
Bu raylar, hayat sızdırmaz!