İnsanların insan aramadığı bir yerde açan kırmızı bir gül olmak isterdim
. En utangaç halimle ziyaretçilerimi karşılar ve kokumu salmaktan büyük bir zevk duyardım,.
Koklandıkladıkça O hatırlandığı için...
Bazen ağlardım,bana bakıp O'nu hatırlayınca,ayrılık gözyaşlarıyla yapraklarımı okşayan bir garib ile...
Gül olsaydım,hayamdan boynu bükük açardım.Utanırdım ismim O güneşin pervane olduğu Zatın mübarek ismi yanında zikredildikçe...
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
eyvallah saygılarımla.
tebrikler.....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta