Rastgeliş Şiiri - Efekan Yücel 2

Rastgele bir istasyonda rastlamıştık birbirimize,
Önce göz göze geldik hafif bir yüz kızarmasıyla.
Sonra küçük bir tebessüm ettik, yıllar sonra denk gelmenin şaşkınlığıyla.
Bir şey diyecek gibi oldun ama sustun.

Senin konuşmanı bekledim sende benim sormamı.
Ne ben sordum ne sen söyledin.
Öylece, yüzlerce insanın içinde sessizce bakıştık.
O sırada trenin geldi son kez tebessüm ederek baktın bana.
Sen gittin ben kaldım söyleyemediğin cümlenin merakı ve yılların hasretiyle.