Rastgele dedim hayata Şiiri - Oktay Çekal

Rastgele dedim hayata…

Rastgele dedim hayata, bir balıkçının takasıyla denize açılışı gibi,
Kırılgan umutlarımı suya bıraktım yüreğimden, şafaklar attı gözlerimde,
Güneşin ilk yakıcı sıcağında tenime düşen, gün ateşleri dövme gibi
Dokunduğu yeri yakıyordu, sanki bir iz bırakmak ister gibi gövdemde…

Oluruna bıraktım, zamanın koridorlarında an be an yürüyordum.
Sessizliğimin parmak uçlarında, suskun kalp atışlarımda üstelik…
Gözlerimde gördüğüm her anın resmini çekip, ömrümü arşivliyordum
Her değişik lahzada bir başka görüntü eşlik ediyordu üstelik…

Damarlarıma akan hava, gökyüzünden özgürlüğün kokusunu getiriyordu.
Hücrelerime kadar hayat enerjisi dolarken, gözlerim gülücük üretiyordu.
Ruhum mutlu ve tenime sıkıca sarılıp adım adım dansa kaldırıyordu.
Bakışlarımda kayboldum bir zaman, çok uzak ülkelere doğru…

Sevgimin patikalarında yürüdüm, en yüksek tepesinde konakladı ruhum.
Rüzgârın şarkılarını dinledim bir zaman, senli sözlere melodi oldum.
Kafam kıyaktı seni düşünmekten, sanki bir yetmişlik içmiş kadar oldum.
Sevgimin arka bahçesinden gökyüzüne baktı ruhum, hep seni diledim…

Oktay ÇEKAL
25.08.2013-03.18