Rastgele Şiiri - Mahmut Karahan

Geçen yaz yağmurları bulutların kirvesi
Güneş dondurma yalıyor
Ay şekil değiştirip duruyor
İs mi? hiçlik
Öykü güzel olmalı
Söz etmemeli dünyadan
Öteki mi?
Asıl olan bu
Unutulmamalı bir akşam üstü
Keyifli rakı sohbetleri
Umut böyle büyütülmeli
Dünya bir tane
Yağmur bulutu kestirdiğinde
Kuşlara dut vermeli
Bundan bana ne
Yenilenmeli akşamlar
Mutluluk meyhane gibi
Renk renk sandalyeler
Ve üzerinde geçmişi gömen insanlar
Eylül mü? toparlandı gidecek işte
Kasım gelecek tüm görkemiyle
On yedisinde elini tutunca ekimin
Bana kalırsa
Çalan şarkıya eşlik ederek rakı için
Ben mi?
İçtim
Bulutlar yağmurun kucağına oturduğunda
Bir çay bahçesinde
Geçen zamanı tazeledim
Sen gözlerimi kamaştırıyor dun
Eylülünün ikisinde
Ben kendi mi eskittim
Kalabalık bir kentin sokaklarında
Yağmurla bulutun dostluğunu severim
Unutma ayın yüzünü
Sonra gökyüzünü
Yıldızlar kayarken artır biraz daha yalnızlığını
Sarsılma
Rastgele değil hiçbir şey