Ben seni şiir yazarken unuttum
Sen beni birkaç fotoğrafta aradın
Ne tükürdüysem biçare yuttum
Gıkı çıkmaz, tahammüller dargın
Ne mümkün, yaranamadım
Ben seni şiir yazarken unuttum
Bazı geceler uyku kapımı çalmaz
Bu münasebetin cazibesine uyarım
Dışarıda inceden fena bir ayaz,
Ben iliklerimde soğukluğunu duyarım
Neden ve niçin hiç bilmiyorum
Suna vakti gelecek, kahve krizi tutacak;
Birlikte bir ömür tüketmek
Ege denizini içmek yazları
Ve beyoğlu’ndan taksime
Kaldırımları eskitmek
* * * *
Ayyaş bir sokak kenarı
Bir vakit yanında olacağım
An gelecek susacak herkes
Dibinde bitip belireceğim
Evvela derin bir nefes,
Gözlerinde bir kibrit çakacağım
Başını eğeceksin neden
Zaman uçurumun en hırçın gecesinde
Topun ağzında bir millet yatıyor
Beyhude yutkunursun her hecesinde
Kalbi küstah sırtlan bakışları gibi atıyor
Başka bir mefhum kafa bulandırır bilmecesinde
Ardı sıra zor, koynunda toprak bölünmez
Seni üzgün gördüğüm vakit taş kesilirim
Top mermisi olur da düşer gözyaşların
Parçalarımı istanbul caddesinden toplayamazlar
İçim sıra bir yerleri kasıp kavurduğunu bilirim
İdamıma hükmetmiş kırbaç gibidir kaşların
Çarmıhta isa sancılarımı sayamazlar
Simsiyah saçları omuzlarında,
Yaprak yaprak bahar açıyordu
Kendince sararmış solmuş bir bahar
Suratından düşen bin parça,
Etrafa hüzün saçıyordu
Muhakkak altında mahcup olmak yatar
Pencerenin buğusunda kuru bir inat
Deh deh hımbıl otobüsüm rize’den gelir
Tahammül sınırında küfür gibi korna sesi
İhtişamı mahzun, iki karış düşmüş surat
Zaafı vardır yağmurlara belki, kim bilir
Ne var ki mavi yeşil arasıdır hayat
Şuan yağmur bir şadırvan boşalıyor
Bir eksik var, bozuyor sessizliğimi
Sensizlik beni benden nahoş alıyor
Bir girdap yutuyor kimsesizliğimi
İçimde fırtınalar koparıyorum
Elbet sebebim çok şiir yazmak için…
Serseridir benim sevdam
Avare avare dolanır,
Ne zamandır hovardalık peşinde
Sevdikçe sevmeler usanır
Ne karanlıklarım kavrulur güneşinde
Ne aydınlıklarım bulanır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!