Hayatın en güzel yerindesin
Haykır! yaşanması gereken
Bir elinden uçup gidecek emanete
Haykır! içinde birikmiş sonbaharlara
Avucuma konar mı dediğin yıldızlara
Haykır! seni bir can eden parçalara
Ne kadar derinlerde kaldın(?)
Aşka yakın duraklar…
Ve yolcunun günlüğünde
Umutla açılan bir yaprak.
Zamana oynanan bir oyun,
İlk perde son durak.
Hoyrat bir zaman ki bu zaman
Ceketin yırtık cebinden düşmüş
Zembereği dönmüş köstekli bir saat.
Ve arta kalan parçalar
Vurdum duymaz başına buyruk
Yarım kalmış bir yolculukta,
Bıraktığın yerdeyim hala.
Uykularıma karışmış sensizliğin soğuk yüzü
Bir hıçkırığı tükürürüm geceleri, kana bulanmış
Sensiz geçen yılları yüklemişim heybeme
Kapat kapıları giderken ardından kapat
Sığmaz olmuştun zaten düşlerime.
Gözlerinde bırakıyorum yaşanan bütün güzel anları
Emanet almıştım onları senden
Geri veriyorum işte!
Özledim, içindeki o masum yağmur tanelerini
Şevkatle sarılan yüreğini
Üşüyen bebeğe ılık nefesini verişini
Özledim yosun yürekli baharım
Gökyüzünde süzülen bulutlu uçurtmaları
Her şehre bir gül bıraktım
İçi acılarla dolu sensizlikle dolu
Dikenlerini ise yollara saçtım
Unutayım diye geri dönmeyeyim diye
Ama yapamadım ki
Acı veren dikenlere bastım sana koştum
Gözlerin, dokununca içimdeki “ben” e
Bir bahar sabahında uyanmışçasına mutlu
Yüreğimin arka bahçesinde, güneş doğmuşçasına huzurlu oluyorum
Gözlerin, içimdeki “ben”i çıkarınca dışarı
Dünya dönüyor başımın üstünde
Gemilerle yol aldım
Yaşam denizinde yelkensiz
Pusulam şaşmış, dümenim paslı
Meçhullerdeyim ve de sensiz
Çaresiz dertlere battım
Şuramdasın şuracıkta.
Dikenin güle batması kadar derin,
Bahar serinliğinde seni üşümek kadar içten,
Anlatılamayacak bir duyguyu yaşıyorum seninle.
Güneşin bağrından saklı serinliğinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!