Rapunzel Örgüsü Şiiri - Ayşe Uçar

kasırga çığlığı
keder yontan gece
kırk kartal uğrağı zihin
pençelerinde allı pullu düşünceler

….

esmer tenli ay
zencefil kokulu ayrılıkların izini sürer
odam yusuf’un kuyusu, leyla’nın çölü
ateşten nehirleri kundaklar zaman
aşktan geçtim, serden de
yüzümü yalıyor matem

ne kadar acıya meyilliyse gönül
o kadar dağlar un ufak

tanrı-m
neden sessiz
neden âmâ dünya, soluyor renkler
alazı vuruyor çaresizliğin, doluya tutuldu okyanuslar
ölüm limanları yolcusunu, burgulu dalgalar tuzağına
mavi martıları bekler

ah! atmaca şenliği günler
sayenizde kan oturur takvimlere

yürek var
palazlanır dertle
aşk var, demirden kısrak
paslanır yağmur çöllerinde
mevsimler var, küf tenekesi
çürür antoryumlar

gel-
se- neler olur
öpülür gözlerinden dökülen şule
yoluna ipekten minderler, atlastan halılar
açılır kilitli kapılar, sırlı aynalardan geçilir
yer gök başka - aşina aşka
periler kanatlanır, kelebekler alev alev
masal artığı düşlerde haz şerbeti
kavrulur ten,ruh hep cennette

…..

gel-
dediğin de
gelmez - yâr dediğin yara
ağla! aşk yeniği gözlerim
çalı çırpı yüreğim ağla…

oy! beni! beni...
toprak sarsın, kurtlar yesin
gövdem fasulye sarmaşığı, saçlarım rapunzel örgüsü…

07-11-2013