Randevu Şiiri - Ziya İlhan

Karşılaştık seninle akşamın serininde
Gözlerine bakınca sanki kendimden geçtim
Bir fırtına koptu ki yüreğimin yerinde
Kaçamadım mahkumdum bende ateşi seçtim

Bir heycan kaplamıştı sorma nasıl birşeydi
Sanki yüreğim çıkmış dışarda atıyordu
Karmakarışık duygum ya korku ya neşeydi
Her adımın içime bir korku katıyordu

Merhaba deyişinle benim oldu dünyalar
Merhaba diyebildim kendimi tutuyordum
Sonunda gerçekleşti kurduğum o rüyalar
Gelmiştin benim için ben sana bakıyordum

Başlayınca sohbete gafil avlandım gene
Bilmiyordun kalbimin bağırdığını seni
Verdin tavsiyeleri “yeni bişeyler dene”
Oysa senden başka yoktu cezbeden beni

Konuştukça açıldım karşında rahatladım
İkimizdik masada bakışın bana özel
Konuşurken hele ki bir bakış yakaladım
Anlatılmaz anlanmaz allahım nasıl güzel

Ben böyle mutlu mesut dalmıştım gözlerine
Dinlemedi yelkovan attı bana bir çalım
Görünce bunu hemen ekledin sözlerine
“Geç oldu sanki dimi çayını iç kalkalım”

Neden geçti saatler görmüyorlar mı bizi
Neden bu kadar erken böylesine geç oldu
Mecbur kalktık ayağa giydik ceketimizi
Kapıya baktığımda birden gözlerim doldu

Gittik hemen durağa geldi otobüs hemen
Dua ettim allahım ne olur dolup gitsin
Ben içimden duaya daha amin demeden
Aldı sonunda bizi bindik allah kahretsin

Oturmuştum yanına ne kadarda yakındık
Birkaç şiir okuduk cocuk gibi gülüştük
Her şiirde bir başka samimiyet takındık
Kıtaları sessizce mısra mısra bölüştük

Sonunda ayrılmanın vakti gelip çatmıştı
Oysaki yanındaki bir taş olmak isterdim
Gidince sen yoluna kalbim nasıl yanmıştı
Çürüdüm hasretinle aşkın ile yeşerdim