Randevu Şiiri - Mehmet Demirkapı

Hava soğuktu.
Aralığın yirmi yedisi.
Kar dağlara düştü dün gece.
Ben Basmane’de,
Ellerimde poşetler,
Fuara doğru gitmekteyim.

Hava soğuk.
Üşüyorum.
Yalnız bir yerim sıcak.
Derken,
Yoldan karşı kaldırıma geçtim.
O da ne!
Ayaklarımın dibinden bir şey fırladı.
Gözlerimin ucuyla takıldım peşine
Randevusu vardı besbelli…
Bu ne acele böyle?
Tam yolun ortasında,
İkinci şeritte,
Buluşuverdi.
Buluşma yerinde.
Tam saatiydi o an!
Arabanın sol ön tekeriyle buluştuğu an.
Oracıkta,
Gözlerim hüzünle seyreyledi çırpınışlarını
Hiç bağırmadı kedicik,
Hiç ağlamadı.
Sessizce çırpındı,
Çok çırpındı.

Nasıl da kurtuldu arabanın sağ arka tekerinden,
Ve nasıl da sol ön tekerinin altına atıverdi kendini.

Randevusuna sadık kedi,
Kaldın yolda.
Şimdi çırpınışların,
Başka araçların üstünden geçişi ile son bulacak…

Gecenin soğuğu,
Kalbimin hüznü.
Bu kış akşamının,
Hayatından bir kesitini,
Yaşa işte!
Düşün ve düşün!

Sen yoluna git şimdi!
Ne cenazesi var gömülecek?
Tören de yok!
Asfaltta kaldı kedicik.
Şimdi hava soğuk.
Var git hadi,
Yürü...

İzmir 27.Aralık.1996