Rana Ana Şiiri - Sinan Karakaş

RANA ANA

Size düşünün desem, kafa yorar mısınız,
Sebebi nedir diye, bana sorar mısınız,
Yeni bir dünya için hayal kurar mısınız,

Ben çoktan rahatsızım, bin bir surat hayattan,
Geçebilenler geçsin, vicdan denen sırattan.

Yetmiş sekiz yaşında, piri fani bir ana,
Evlada hasret giden ananın adı Rana,
Hesabı kim verecek, gitsin versin rahmana,

Ben çoktan rahatsızım, bin bir surat hayattan,
Geçebilenler geçsin, vicdan denen sırattan.

Dinleyin ağıdını, hangi yürek dayanır,
Yüreğinin feryadı, asumana tırmanır,
Bırakın Müslümanı, gavur olsa inanır,

Ben çoktan rahatsızım, bin bir surat hayattan,
Geçebilenler geçsin, vicdan denen sırattan.

Rana teyze kansermiş, evlat yolu beklemiş,
Evladının hasreti, kanser diye nüksetmiş,
Dünyadan eteğini, çekip divana gitmiş,

Ben çoktan rahatsızım, bin bir surat hayattan,
Geçebilenler geçsin, vicdan denen sırattan.

Diyarbekirde Rana, Bartında oğlu ihsan,
Haksızlık karşısında, sakın olmayın susan,
Fıtrat böyle değildi, değişmiş gayrı insan,

Ben çoktan rahatsızım, bin bir surat hayattan,
Geçebilenler geçsin, vicdan denen sırattan.

Geriye dönüşü yok, Rana Darı ukbada,
Elinde dilekçesi, şimdi yüce divanda,
Rananın ağıtları, kalır onu duyanda,

Ben çoktan rahatsızım, bin bir surat hayattan,
Geçebilenler geçsin, vicdan denen sırattan.

On sekiz yıldan beri, oğlu ceza evinde,
Rana görmek istedi, ömrünün son deminde,
Kendinin takati yok, çare bitmiş elinde,

Ben çoktan rahatsızım, bin bir surat hayattan,
Geçebilenler geçsin, vicdan denen sırattan.......................İNSANİ