Ramedanı Şerîf 15 Şiiri - Mehmet İslami

RAMEDANI ŞERİF ON BEŞ

Dinsizlikte binbaşıydık çavuştuk
Hakk’ın emir geldiğinde savuştuk
Yaratanın lûtfu ile kavuştuk
Ramadanı Şerifin ortasına

Suriye de Yemende müslümanlar
Aç biilâç kan dökerken a canlar
Nasıl iftar eder gardaş olanlar?
Takılmış kâfirlerin oltasına

CİHÂD SEVDASI

İmân kalesinin şeref burcunda
Meşveretten çıkan, HAKK ikrarım, can
Kan ile yoğrulan vatan harcında
Şanlı ay, yıldızlı iftiharım, can

Göbek kasık arasında gidene
Aklını, behimi sevda güdene
Dünyâ metaına secde edene
Tağut ilâh diyen kula bârım, can

Ben Nebii Zişanımın dilinde
Veysel Garaniyim Yemen çölünde
Ben vardım, göz nuru iki gülünde
Özde Din-i mübin ihtiyârım, can

“Yetimin başını okşayın” diyor
“Rahmetenlil Âlemiyn”im söylüyor
Mizân-ı âdalet beyân eyliyor
Müjde-i Rasûlle bahtı yârım can

Fatih iken Yavuz oldum selimde,
Süleymanken hatem vardı elimde
Yelken açtım gözden akan selimde
Nûh’un (a.s.) tufanında ihtiyârım can

Farzı ayın olan cihâddan mahrûm
Edilip, salibin emrine ma’kûm
Nerede göz yaşı döken bir mazlûm
Feryâd ediyorsa, orda varım, can

Halîkın önünde secde ettikçe
Makbûl düalarla arşa gittikçe
Kış gelipte ilk bahar, yaz bittikçe
Beş mevsimde solmayan gülzârım, can

Varıpta RAVDA’ya dökem derdimi
Evvelen dilimde olan virdimi
Zikredip, dünyaya döndüm ardımı
Sultan Ebû ZERR’deki diyârım, can

Lâ yüsel değilsin mes’ûlsün dinden
Alemi berzahta hesab var kinden
Mübâşir: beni çağırır, ilkinden
İslâm yed’indeki zülfikârım, can

Yetmiş düvel yetmiş yerden saldırsa
Bini doğar, bir İSLÂMİ, öldürse
Cetvel ile milim milim böldürse
El sürülmez, Sultanıma şâr’ım, can