Ben, on yaşına kadar biz üç kişilik bir aileydik; rahmetli annem, babam ve ben..
Bilhassa sonbaharın sonlarına, benim de tam çocukluğuma denk gelen ramazanları yoğun olarak hatırlıyor ve terennüm ediyorum.
Elli haneli geniş bir aile gibiydi köyümüz, hemen herkes aynı halli, ağa gil derdik o aile biraz farklıydı, onları da Allah öyle yaratmış gibi bir kader düzlemi içinde algılar, yaşıtımız çocukları olmadığı için de moral ve sinir bozucu boyutu bizim kuşak için geçerli değildi..
Ramazan, inancın en yaşamsal en katı ve en genel tablosuydu, sonbahar ve kış sahurlarında annem genelde kuru biber kızartması, baş yemek her daim bulgur pilavı, küçük bir demliğimiz vardı onunla çay yapılırdı, annem çayı benim hatırım için yaptığını, ....bu çağa olmasa çay yapmam ....diye komşulara anlattığından biliyorum..
Çalı, çırpı ve tezekle, ocak veya sobada yemek pişirirdi, yemekleri tavada yapar çay ayrı bir külfetti, genelde rahmetli ninem bol miktarda ramazan öncesi komşularla tandır ekmeği yaparlardı, onu ıslatarak sahurda yemek güzeldi, benim bu bahsettigim tarihlerde ipragaz yoktu gaz ocağı da seyrek olarak bulunuyordu.
Ramazana çok farklı bir ihtiram duyulurdu, ramazan hangi aya denk gelirse gelsin, ap ayrı bir mevsimdi o ay..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta