Ramazan Özkan Şiirleri - Şair Ramazan Özkan

Yine içiyorum meyhaneci bu akşam bir dert için İçtikçe unutacagım sandıgım Dermanının kadehin dibinde olduguna kandıgım Bir dert için yine içiyorum meyhaneci bu akşam Biliyorum artık dermanın kadehin dibinde olmadıgını Yine de bu son kadeh dyorum Tekrar bara dönüyor Yine içiyorum meyhaneci ben o dert için Derdim basitti herkezin bilecegi Benim derdim sevmekti meyhaneci Ama sevmek derdimi de degiştirdi Benim derdim ayyaş oldum meyhaneci

İdam makumunun bile bir bir ümidi vardır hayattan Sen beni koca dünyada ümitsiz bıraktın Ben hesap sorarken geçip giden yıllardan Sen beni dünya denen arenada Kılıçsız bıraktın Ben her derdime melhem buldumda Sen beni okyanusda yelkensiz dümensiz bıraktın. Ben okyanusları geçtim; dagları aştımda Sen beni dere suyunda nefessiz bıraktın Ben onca istedimde ölmeyi Sen beni hasta yatakta Azrailsiz bıraktın Çektigim çile yeter senin elinden Anlamaz oldum gönül dilinden Ben bu kadar korkmazdım da ölümden Sen beni çaresiz bıraktın Aç yaşanırda şu dünyada sevgisiz yaşanmaz Sen beni her derde deva sevgisiz BIRAKTIN.

Ne baharı var ne yazı
İçimde birikti bir anlatılmaz sızı
Ayaklarım gitsede sızlıyor dizim
Önceleri koştugum yollarda şimdi yürüyemez oldum.
Evvel niyet vardı dilim edemezdi kelâm
Şimdi kelâm edecek yüzü göremez oldum.

Sanma şiirlerdeki gibi gülüm
En güzel yıllarım seni sevmekle geçecek
Ramazan sanma senin aşkından her gün içecek
Perişan edip hayatını mecnuna dönecek
İnanma gülüm Ramazan ayyaş olmuş derlerse
Lanet olası gönlüm unutacak seni

Düşmüşüm bu derde bir kere
Bulunur mu sanırsın bi çare
Lokman hekime gittim; kaç kere
Bana bu derdinle gez dedi.

Benim derdim dermansız çile

Ben senin yüzüne hasret
gözlerine mahkum yaşadım da yılları
Şimdi nefesin darağacım,
Gözlerin cellâdım olur.

Önceleri bir şişe rakıya bir şey demezken Şimdi bir kadehte sarhoş oluyorsun. Hemen o vefasız yarin hayaline dalıyorsun. Hani o seni bırakıpta giden, Uzak diyarlara haber bile vermeden Son defa göremeden Arkasından el sallayamadan Seni öyle bırakıpta giden nazlı yare Şimdi ne kadar beklesende garlarda Ne kadar gelen vagonları seyretsende boş Seni çoktan unutmuştur bile o Ne kadar aşkıyla yansanda O sevginden bile habersiz Senin bekledigini bilemez. Senin hasret acını anlayamaz bile o Sende artık unut onu Mutluluk degil bu aşkın sonu Başlarken ayrılmış bu sevdanın yolu Gel Sende uslan artık deli gönül

Elim varmaz bir kötü söz yazmaya
Dilim varmaz bir kötü söz söylemeye
Varsa eger şiirlerimin sizi düşündüren yanı
Ya öldürürcesine nefret ediyorsunuz
Yada delicesine sevdalı

İnsan kaç defa sever dünyada
Lokomatif gibi duramaz yerinde
Kaç defa çarpar kalbi aşk için
Ne zaman gelecegi belli olmaz
Umulmadık bir anda çalar kapını aşk
Rezil eder belki hayatını belki peri masalına çevirir

Seni ne kadar unuttum desem de Aşkın yüregimde kordur. Senden gayrısına gözlerim kördür Seni unutmak mümkün degil sevdiğim Seni her gün biraz daha özlerim Hep geçtigin yolları gözlerim Gözlerin kör, tutmaz olsa da dizlerin Seni sevmemek mümkün degil sevdiğim Senin aşkından yataklara düşsem ALLAHın bin bir gazabına dek gelsem Seni unutmanın dertlerime deva oldugunu bilsem Yinede seni unutamam sevdiğim Mecnun olup çöllere düşsem Aşkın ateşi ile kavrulup pişsem Seni bir an görmek için zehirler içmeye razıyım Sensiz hayat çekilmiyor sevdiğim Yıllar oldu senden ayrı düşeli Hasretinden ekmege aşa küseli Senden ayrı yaşamaktansa liselim Ben elimde resmin ölmeye razıyım.