YAKIŞTI MI SANA BE İSTANBUL
sevdiğimi elimden almak
yakıştı mı sana be İstanbul
çaresiz şu gönlümü yakmak
yakıştı mı sana be İstanbul
Pişmanım sevgilim dönsen geriye
Ayrılık sözünü anmam bir daha
Kaybettim kendimi döndüm deliye
Hasret ateşini yakmam bir daha
Dilimdeki sözüm bende namustur
Ateşe verdim bu gece herşeyi
Senli anıları yakmaya değer
Seninle unuttum bende gülmeyi
O zalim kalbini yıkmaya değer
Gözlerindi beni kurşuna dizen
Taş duvara döndü benim bu hayatım
Yüreğimi çok yıktılar , yıktılar anne
Sevmek oldu en büyük kabahatım
Yüreğimi çok yaktılar , yaktılar anne
Hasretin gönlümde tam bitti derken
Sen yine karşıma ne yüzle çıktın
Senli hatıralar hep gitti derken
Yalancı gözlerle ne diye baktın
Gidişin dünyamı başıma yıktı
İlkbahar sanmışım ben sonbaharı
Sen kalbimde benim bir kör belamsın
Hep kendi elinle kazdın mezarı
Sen benim gönlümde yalan dünyamsın
Boşa inanmışım boşa aldandım
Her sözün gönlüme bin umut verirdi
Söyle o masum kalbin bir yılan mıydı
Ben seni düşündükçe bu aklım delirdi
Söyle herşey seninle hep yalan mıydı
Hani bir ömür sen benimle olacaktın
Yar gibisin sende dünya zalim birisin
Hep o derdinle dolu dert çile evisin
Aşıma kattığın bir zehir gibisin
Sen ömrümü yedin yalansın dünya
Yeter artık yeter dost gibi gözüktüğün
Çok ağır geliyor kara geceler
Sensizlik içinde bu gönül hanem
Şimdi nasıl geçer onca seneler
Geceler boyunca yalnızım annem
Sensizlik içinde kalmışım annem
Küllenmiş bir aşkın esiri olmuş
Sevdiği uğruna yanıp kahrolmuş
Sevmek onun için sanki kusurmuş
Yalnızlık içinde kalan o kadın
Yıkık bir hayatı o hak etmedi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!