Anladım ki…
Doğan her güneş sensiz olmaz
Anladım ki..
Yastığımda kokunsuz yaşanmaz
Ve anladım ki..
Yorgunum biraz, birazda düşünceli
Aklımda bin bir soru cevabını bulamadığım
Düşlerde sen, uzaklardaki yine sen
Yaşar mıyım şimdi, sen yokken sensizlikle
Yaklaş, uzat ellerini bana bir ömür
Görmelisin kalbimdeki arşivi
Sana adanmış onca söz var
Duygularımı yazdığım, onca satır
Görmelisin, bende ki seni
Gecenin karanlığından kaçmış sanki
geri dönmek isterdi elbette
aşksız geçer miydi ki, zaman denilen illet
verseler dünyayı istemezdi elbet
eder miydi dünya, bir aşk-ı saadet...
Bekliyorum, geleceğin günü her dakika bekliyorum
Esen rüzgarlarda, yağan yağmurda
Bekliyorum çıkıp gelmeni şu kapıdan
Bıkmadan usanmadan hayatta yorulmadan
Mutluluğu yazmayı bilmedim, hayat boyunca
Bir bela ki o başımda bitmek bilmeyen
Gözleriyle, ruhumu içten içe fetheden
Durmak bilmeyen bir rüya ki o kalpten seven
Bir bela ki o bana hayat suyu veren
Unuttum çoktan mutsuzluğun anlamını
Bir gülsen şimdi sen bana
Yeşerir taş toprak memleketimde
Bahar gelir yüreğimin en ücra köşesine
Umut dolar içim, aşkı tatmak için
Bir gülsen şimdi sen bana
Susmayı bilmiyordum
Ta ki gözlerine bakana kadar
Görmemmiş gibiydim, bunca sene
Gözleriyle konuşan birini…
Konuşmak istiyordum
Ne güzeldi eski günler
İnsan özlüyor dönüp baktığında geçmişi
O sıcak dostlukları, samimiyeti
İnsanlara duyulan o güveni
Teknolojiyle yalnızlaşan hayatlar
Her gece de bir hüzün saklıdır
Sokaktaki bir evsizin hüznü
Issız yatağında ağlayan bir çocuk
Ortaktır; her gece bir damla akan gözyaşı
Hoyratça, zalimce tutsak edinen hayatlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!