Ramazan Atmaca Şiirleri - Şair Ramazan A ...

BE ADAM
Yumurtayı severidin rafadan
Düşünmez söylerdin sözü kafadan
Yol alır kaçardın yandan sotadan
Gözün doymaz idi senin be adam

Nasip işimidir?Nedir bilinmez
Mutlulk zembille gökten inmiyor.
Peş peşe gelince dertler,çileler
Belkide bu yüzden gözü görmüyor.

Daha biz doğmadan hüküm verilmiş.

BENDE BU DÜNYADAN GÖÇER GİDERİM
Soyu edepsizdir kendisi densiz
Müslüman görünür halbuki dinsiz
Tuzu kuru onun gamsız kedersiz .
Bende bu dünyadan göçer,giderim .

BEN Mİ ?
Biri biterken,biri bitiyor ayrık otu gibi
Sonsuz bir tasa ırmağından tas, tas içiriyorlar dost bildiklerim
Kafam duman lı,göz gözü görmüyor.
Yanaklarımda kilitlenmiş yarı ıslak üçbeş tebessüm harici
Mazim fırtınadan limana sığınmış küçük bir sandalın sallantılı girdabında pis pis sırıtıyor

Ben sana doymadım ,hasretim
Köyüm.

Tereğe dizerdik tası tabağı
Tandırda pişirir yerdik kabağı
Koyundan kırpardık yünü yapağı

BEN SANA İNSAN DEMİYORUM LAN

Horgördün garibi ,ezdin yetimi
Her canlıya zulüm ettin insafsız.
Hayra akan suyun yıktın bendini
Ben sana insan,demiyorum lan.

Ben seni aradım meşgula attın
Sana gel dedikça çamura yattın
Seni sevenleri bir pula sattın
Ben sana ne desem az olur inan

Sılai rahimden kestin yolunu

Yoruldum peşinden koşmaktan gönül
Beyhude meçhule kürek çekerim
Ah ile vah ile geçti bir ömür
Derdimin üstüne çile ekerim.

Ağzıma bir parmak bal çaldı dünya

Bin kere Pişman

Ben seni bilirdim canımdan öte
Sen beni kalleşçe sırtımdan vurdun.
Birdaha sevmekmi bin kere tövbe
Cayır cayır yaktın külüm savurdun

BİTMEYEN HÜZÜN
İki boş sandalye duruyor önde
Sessizlik hakimdi güneşli günde
Hayaller bastırdı geldi üstüme
Bu hüzüne can dayanmaz gardaşım
İki kanatlıydı evin kapısı