Ramak Kala Şiiri - Ömer Baycan 3

Ne çekti isem, keşkeler elinden,
Bir daha düşmek istemedim, sırtüstü,
Seslendim uçurumun başından,
Gel beni yakala diye suçüstü,

Ramak kala gelip tuttu elimi,
Solgun gözleri, derman verdi,
Acıyıp, gizledi perişan halimi,
Uçurumun başından, çekiverdi.

Nefesini içtim yudum yudum pınarda,
Pişmanlığın pençesi, boş kaldı,
Hiç solmamış gibi hep aynı baharda,
Kazanı hazır felek, yerde tuş kaldı.

Yoksa yanardım kor alev gibi,
Bir güzel söz uğruna, tene değmeden,
Sesim duyulmasa idi velev ki,
Yitip gidene üzülecekti, gerçeği bilmeden.

Şükür, tozunu kaldırmadım halının,
Mahreme takılmadan yürümüştüm,
Ak’ına kara değdirmeden alnımın,
Arzularıma ısrarla, ayak diremiştim.

Dönüşü olmayan yoldan kaçalım,
Götür beni mahsenine koy bir an önce,
Ait olduğum yerde huzur bulayım,
Ekmek, su istemem, kokunu içime yay bir an önce.
Ömer BAYCAN 27.12.2023