Rakkase Şiiri - Bilal Ayberk Aydoğdu

Sıra sıra dizilmiş tef, darbuka, ud ve zil.
Onu görmemiş gözler katıksız sefil.
Al, mor, pembe, misalsiz cümbüş,
Açık gözle görülen tek gerçek düş.
Yarı çıplak hayaliyle kıvrımlıdır bedeni,
Bir volkan ağzı gibi dumanı üstünde teni…
Keyf akşamında titretir pervane çengi,
Gökkuşağına nispettir şalının rengi.
Bileğinden göğsüne dalgalar vurur,
Hüznümün bahçesinde mor güller kurur.
Fecre değin raks eder ahenkli, işveli
Cefadan nasip almaz izleyenin ahvali.
Daireler çizer durur kasırgadır saçları,
Bir yerdedir bir gökte ince zifir kaşları.
Şişelerden dökülür şuh edalı bengisu,
Kaçar gider saadetin bin yıl süren uykusu.