Rakının Hikmeti Şiiri - İmren Çelik

umutlar mezarlıklara gömüldü
kimsesizliğe mahkum oldu tüm duygular
kopuk kopuk dökülüveren kelimeler,
kaleme tanıdık,kağıda yabancı..
köpük köpük dökülüveren gözyaşı,
gözlerime aşina,yanaklarıma yabancı...
anlatılması imkansız bir karmaşa,
yüreğimi zincirlere vuran bu acı!
suskunluğa gömülüverdi ruhum.....
hiç gidilmemiş bi ülkeden sınır dışı edilmiş zavallı bi çocuktum! !
yanlızlığa gömülüverdi ruhum....
terk edilmenin portresini ıslak gözbebeklerime çizdin
kan çanağına döndü gözlerim,
o çanaktan göz yaşı içtim! ! !
rakının hikmetine sığınıp,
yakılan sigaralara durmadan bir yenisini ekliyorum..
içimi durmadan tekmeleyen acı,
insan yaratılmış olmanın derin ıstırabı! !
zihnimin karanlık zindanlarına mahkum ettiğim şeytanlar tarafından fısıldanıyordu durmadan kulaklarıma nasıl aşağılık bi yalancı olduğun.....
oysa ben duymuyorum,
her saat başı bi şeytan kesiyorum! ! ! !