Bir zıtlığın ortasında pineklemektir; yaşamak Cevat
Sabret karanlıkla aydınlığın tam ortasında sende kalacaksın bir gün.
Sus Cevat ağzınla iç, bağırma…
Bak dinle;
Bir çiçek vereceksin sevdiğin kıza.
Belki yarın belki yarından da yakın.
Oğlunda olacak Cevat, belki de kızın.
Şimdi diyorum ki;
Bütün bunları ne ile yapacaksın Cevat?
Aman aman aman…
Sormadım farz et Cevat.
Sen öyle her yerde bahsetme bundan.
Bu öyle görünür bir yerde değil Cevat,
ışıklar söner, yastıkların altına saklanır bütün iyi şeyler.
Cevat, ben sana söyleyeyim burada sevgiden bahsetme,
öldürürler...
Şimdi git nerede zıkkımlanırsan zıkkımlan Cevat ama sevgiden bahsetme,
katliama gerek yok.
Kayıt Tarihi : 19.9.2015 14:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!