Rahmetin İzinde

Varlığın nuruyla aydınlanır her yön,
Bir gece iner de toprağa ansızın.
Mazlumun gözünde yanar bir köz,
Rahmet yankılanır dualar ardından.

Baharın eşiğinde filizlenir umut,
Gökyüzü gözyaşıyla yıkar kalpleri.
Her damla bir sır fısıldar toprağa,
Rahmetin nefesiyle dolar günleri.

Çölde bir kuş gibi, yolda bir taş,
Bekledim göğsümde hasretin yüküyle.
Adını anarken titrer her ağaç,
Yağmur gibi düşsen, bir damla ben olsam…

Kırıldı aynalar, dağıldı suret,
Gölgen düşerken viran düşlerime.
Zamanın eşiğinde kayboldu hikmet,
Bir devran döner de, yine başlar hece.

Savrulmuş seslerle yankı bulur aşk,
Sessizce yükselir göğe dualar.
Düşen her damlada rahmetin nişanı,
Her an hatırlatır vuslatı bize.

Suskun sokaklarda yankı bulur iz,
Gölgem uzanır da varlığın peşine.
Ellerinle dokunmuş bir rüzgâr olsam,
Yitik gecelerde essem de sana…

Zamanın eşiğinde durup beklesem,
Sana varan yolları taş taş örsem.
Düşen her damlada bir harf olsam,
İsmine yazılsam, rahmetle gelsem…