Bu yalan dünyanın dağdağasını,
Bir kenara atıp kaldırmalıyız.
Daima dünyayı seçen nefsini,
Bir taç gibi başta tutmamalıyız.
Rahmet hazinelerine Yusuf Tasını,
Bünyamin aşkıyla daldırmalıyız.
İnanç pınarında; susuzluk sanki,
Gençliğin seninle baki kalmaz ki.
Bak etrafına, ne kametler var,
Haydi git rahle-i tedrisine var.
Mal yalan, Biter hayat, kalmaz yar...
Sadece Rahmeti Sonsuz Rabbimiz var.
Kayıt Tarihi : 13.6.2010 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dağdağa : Keşmekeş, Kaos Kamet : Manevi derinliği olan insanlar, Evliya lar. Rahle-i Tedris : Okul Masası
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!