Rahmet Şiiri - Hüseyin Muşmal

RAHMET

Allahtan rüyaymış
Hayrolsun.
Dur dinle hele
Bir uzun yolda yürüyorum
Arada bakıyorum şöyle geriye
Ne kalmış benden diye
Sevdiklerimden bir kaç şiirimi hatırlayan çıkıyor.
Bir de bi kaç kitabım düşmüş eskiciye
Hani şu cübbeli fotoğrafım var ya
Onu çerçeveletmişler işte
En önde kızım yürüyor
Bir de bi kaç öğrencim siyah kurdele bağlamış
Hani şu öğretmenken okuma bayramı yapmıştık ya
İşte o kara gözlü güzel kız en önlerde
Yakasına kurdele bağlamıştık kırmızı
Hatırlarsın.
Dur dur ağlama şimdi
Bir torunun olursa ilerde
Adını Hüseyin verirsin işte
Hem anlatırsın beni canım masal yerine
Bi de öpersin şöyle ben niyetime
Adını her söyleyişte.
Sen neden öyle boynunu büktün ki
Anamın yanına dedim ya işte
Sen de gelirsin ne olacak
Bi kaç gün ziyaret ederler öğrencilerim
Sonra zaten sana kalır mezarım.
Hep derdin ya bir bahçemiz olsun diye
Kötü mü işte?
Ekersin dikersin en güzel çiçeklerini
Bak bi de papatya olsun olmaz mı?
Saçlarına takarsın açtığında
Ben yine beslerim ellerimle
Sen de rahmet okursun arada
Ruhuma, yüreğime.