Yaşam sonunun nerde biteceği belli olmayan bi tünel,
Bense bu tünelde 80 lerden kalma bi mercedesle gidiyorum,
Farlarım kırıldı,kaportam yamalı,depom yaralı,
Niye bilmiyorum bu tünelde her yer kapalı,
Şimdi rahatım ama hiç bozma keyfimi,
Ayağım hafif gazda yol dümdüz biliyorum.
Ellerim direksiyona hafifçe dokunuyor,
Rahatım anlıycan rahat.....
Her yeri aydınlatan maşelem oldun sen,
Korkum yok karşıma çıkacak virajlardan.....
Kayıt Tarihi : 28.11.2005 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)