Rahatı Kaçan Eşek Şiiri - Muzaffer Arslan 2

Gövdesi, semiz olmasına semizdi.
Lakin hep başkasının ahırında beslenirdi.
Uzun kuyruğunu sallamakla korkuturdu
Diğer bütün eşekleri...
Sesi, borozancı başı gibi gürdü.
Lakin hep korkutmakla işini yürütürdü.
Uzun bacaklarıyla çelme takar ve düşürürdü
Diğer bütün eşekleri...
Kulakları, bir tilki gibi dimdikti.
Lakin hep başkasının mahremini dikizlerdi.
Uzun kulaklarıyla topladığı sırları yaymakla tehdit ederdi
Diğer bütün eşekler...
Bir gün büsbütün ihtiyarladı her eşek gibi
Ne uzun kuyruğunu sallayabiliyordu
Ne uzun kulaklarıyla dinleyebiliyordu
Diğer bütün eşekleri...
Eşeklerin pirine çıkmıştı adı amma
Rahatı kaçmıştı bir kere...
Ne o narasıyla korkuttuğu günlerden eser vardı
Ne de o eski eşeklerden oluşan bir sürü.
Bir sağa sendeledi, bir sola...
Bir zamanlar öfkeyle bastırdığı kurdu karşısında görünce
Çaresiz kulakları düştü omuzlarının üstüne
Uzun bacakları titredi, kuyruğu bacaklarının arasına gizlendi.
Eşeklerin piri gebermişti.